ทำไมชอบนั่งสมาธิ

...ทุกๆครั้งที่ได้นั่งสมาธิ ความรู้แรกที่ได้รับ คือการรับรู้ถึงอิสระปลอดจากพันธนาการใดๆ ไร้ห่วงไร้กังวลทั้งปวง มีความสุขจนไม่อยากจะลุกไปไหน มีความสุขอยู่เพียงอาสนะเดียวหรือเก้าอี้หนึ่งตัวเท่านั้น แม้จะอยู่คนเดียว ก็ไม่กลัวไม่เหงาเลย มีแต่ความสงบเต็มล้นในใจ
...ส่วนผลที่ได้จากการนั่งสมาธิคือ ทำให้ผมมีการจัดระบบความคิดที่ดีขึ้น ใจเย็นขึ้นจากที่เป็นคนใจร้อน ทำอะไรต้องทำให้ได้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร หรือเรื่องที่ต้องไตร่ตรอง ผมจะไม่รีบร้อน รู้จักทำใจให้เย็นให้สบายเสียก่อน และค่อยๆคิดพิจารณาอย่างถี่ถ้วน และคิดวิธีไว้หลายๆทางด้วยความไม่ประมาท สุดท้ายทุกๆสิ่งก็ผ่านไปได้อย่างง่ายดาย
...แม้แต่อาการป่วยของผม ซึ่งผมป่วยเป็นโรคกระดูกตั้งแต่เด็ก การนั่งสมาธิช่วยให้อาการดีขึ้นในระดับหนึ่ง เพราะปัจจัยที่ทำให้อาการกำเริบอย่างก็คือ"ความเครียด" พอนั่งสมาธิบ่อยๆใจก็เย็นขึ้น และไม่เครียดอะไรง่ายๆ ไม่คิดมาก อาการป่วยจึงค่อนข้างสงบไม่ค่อยกำเริบ และยังทำให้ผมมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับโรคภัย ใช้ชีวิตอยู่กับมันเหมือนเป็นเรื่องปกติ มีความสุขไม่ต่างจากคนธรรมทั่วไปเลย
...ที่สำคัญอีกอย่าง การนั่งสมาธิทำให้ปล่อยวางได้ ไม่ว่าเรื่องดีไม่ที่เข้ามาก่อกวนจิตใจ ทำให้รู้จักให้อภัยคนอื่นมากขึ้น รู้จักเห็นใจคนอื่นมากขึ้น ไม่ว่าจะสูญเสียอะไรก็ไม่เอามาเป็นทุกข์
....เช่นกรณีที่ไฟไหม้บ้านผมเมื่อสามปีก่อน ไหม้จนไม่เหลืออะไรเลย เหลือแค่ชีวิตเท่านั้น แต่ผมไม่เครียดเลย ค่อยหาวิธีแก้ปัญหาทีละเรื่อง ซึ่งมีคนคอยให้ความช่วยเหลือตลอดเวลาอย่างน่าประทับใจ ไม่ว่าในเรื่องอะไรก็ตาม เพียงไม่กี่เดือนชีวิตก็กลับมาเป็นปรกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไฟไหม้ครั้งนั้นอาจจะพรากทรัพย์สินเราไป แต่ทำอะไรจิตใจเราไม่ได้เลย
...เมื่อใจมีสมาธิไม่ว่าอุปสรรคน้อยใหญ่ เราย่อมมีกำลังใจ ฝ่าฟันไปจนสำเร็จทุกๆครั้ง สมาธินั้นสามารถสรรค์สร้างกำลังได้เป็นอย่างดี อยากให้ทุกท่านลองสละเวลาสักครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมง มาให้รางวัลกับใจ ด้วยการหยุดใจ ทำใจใสๆกันนะครับ แล้วคุณจะพบว่า การนั่งสมาธิดีจริงๆเลย...