...ได้เข้าวัดครั้งแรกจากค่ายศีลธรรมที่โรงเรียนจัด ซึ่งมีสถานที่คือ "วัดพระธรรมกาย" มาตามเพื่อนๆเอาสนุกๆเฉยๆ หลังจากได้พบความสะอาด สงบ และเรียบร้อยของวัด จนติดใจต้องมาอีก
...พอได้มาก็เริ่มศึกษา ทั้งจากคำบอกเล่า ทั้งหาข้อมูล ของวัดพระธรรมกายอย่างต่อเนื่อง ยิ่งศึกษายิ่งเกิดความศรัทธาในวัด และหลวงพ่อธัมมชโย ซึ่งจากที่เคยได้ยินข่าวเสียๆของวัดพระธรรมกายมาตั้งแต่เด็ก สิ่งเหล่านั้นมันไม่จริงเลย คำสอนนั้นที่ไม่บิดเบือนเลย แต่กลับเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า เอามาปรับให้เข้าใจง่าย นำไปปฏิบัติก็ยิ่งง่าย หลวงพ่อธัมมชโยท่านมองการไกลมาก โครงการแต่ละโครงการของวัดพระธรรมกาย เป็นการเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง และไม่หยุดหย่อน
...ตลอดสี่สิบกว่าปี ที่หลวงพ่อธัมมชโยท่านบวชมาตลอดทั้งชีวิต ท่านสร้างคุณูปการต่อประเทศชาติ และพระพุทธศาสนาอย่างไม่หยุดหย่อน จนบัดนี้คำสอนของพระพุทธศาสนากระจายไปทั่วโลกแล้วอย่างกว้างขวาง
...แม้ตัวผมเอง ถูกวัดพระธรรมกายและคำสอนของหลวงพ่อธัมมชโย ล้างทั้งสมองและจิตใจจนเกลี้ยง เปลี่ยนไปอย่างมาก จากเดิมที่ผมเป็นคนไม่กล้าแสดงออก เพราะป่วยเป็นโรคกระดูกจนพิการ ร่างกายไม่ปกติ แต่เพราะคำสอนของวัดและหลวงพ่อทำให้ผมมีกำลังใจในการต่อสู้กับโรคจนดีขึ้น และมีความมั่นใจจนสามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง มีครั้งนึงที่ผมประสบเหตุการร้ายแรงที่สุด คือไฟไหม้ห้องพัก จนไม่เหลืออะไรเลย เหลือแต่ตัวกับเงินติดตัวนิดหน่อย แต่ชีวิตผมกลับไม่รู้สึกตกต่ำหรือย่ำแย่เลย เพราะได้คำสอนของวัดพระธรรมกาย และของหลวงพ่อธัมมชโย กับเพื่อนๆกัลยาณมิตร ที่คอยช่วยเหลือทั้งทรัพย์ และสิ่งของมาอย่างมากมาย จนผมผ่านวันร้ายๆนั้นมาได้อย่างแข็งแรง และไม่มีเลยที่ชีวิตจะตกต่ำลงไป มีแต่จะดีขึ้นตลอดๆ แม้ไม่มาก แต่ก็ดีขึ้นอย่างน่าพอใจ และยังทำให้ผมใช้ชีวิตได้ในสังคมเหมือนคนทั่วๆไป เพราะผมได้พบ ''ที่พึ่งที่แท้จริง'' คือพระรัตนตรัย...
ธนา จำปาทอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น